دیباچه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بخشی از قانون اساسی است که دربردارنده برخی از خطمشیها و هنجارهای مرتبط با حقوق بنیادین و حقوق نهادی-حاکمیتی است. در این پژوهش کوشش شده است تا قابلیت استنادپذیری این دیباچه در برابر شورای نگهبان مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور در این پژوهش، ساختار زبانی دیباچه قانون اساسی و سپس آراء و نظرات دکترین و در نهایت نظرات مجلس خبرگان قانون اساسی و رویه شورای نگهبان مورد بررسی واقع شده و در مجموع، این بررسیها گواه بر آن بوده که دیباچه قانون اساسی فاقد قابلیت استناد پذیری است. مشروح این پژوهش در ادامه، صحت ادعای فوق را تأیید خواهد کرد.
)