آزادی بیان را باید به عنوان سنگ بنای اصول مردم سالاری و حقوق بشر دانست. این حق تا آنجا مهم است که در رویه قضایی شورای قانون اساسی فرانسه از آن به عنوان آزادی اساسی که آنقدر واضح است که وجود آن را می توان یک تضمین اساسی نسبت به احترام به حقوق و آزادی دیگران و تضمین حاکمیت ملی دانست. در این مقاله ما با ابعاد آزادی بیان در فرانسه آشنا می شویم که مورد مناسبی جهت مطالعه تطبیقی محسوب می شود چرا که در آن نویسنده ابتدائاً به بررسی سیر تاریخی موضع حکومت نسبت به این حق اساسی با تأکید بر انقلاب فرانسه نموده و در خصوص هر دوره به شرح حدود مداخلة مقامهای عمومی در آزادی بیان نسبت به رسانه های دیداری – شنیداری و بحث های آزاد اجتماعی می پردازد.
)