بیخانمانی رویدادی است که حیات یک فرد را به کلی دگرگون میسازد. آوارگان در کنار سرکوب انواع نیازهای خود از قبیل نیازهای اقتصادی، اجتماعی، مدنی و ...، به جهت تجربه بالاترین سطوح ترس و تحقیر، به شدت آسیبپذیر بوده و با مشکلات عدیدهای مواجهند. افزایش روبه رشد تعداد افراد بیخانمان (و تمرکز بیش از یک سوم آوارگان سراسر جهان در قاره آفریقا) سبب معطوف شدن توجهات بینالمللی بر این رویداد در طی بیست سال گذاشته شده است. نوشتار حاضر ضمن تعریف مفهوم امنیت انسانی و بیان چارچوب مفهومی آوارگی داخلی، به تحلیل جزئیات مشکلات آوارگان و راهکارهای موجود پرداخته و به دنبال تشریح این امر است که به جهت آسیب پذیری شدید این افراد در نتیجه نقض حقوق انسانیشان، تنها شیوهحل معضل، ایفای تعهد توسط دولتها و نهادهای بینالمللی است تا آنجا که آوارگان در دسترسی به خدمات درمانی، خوراک، مسکن، ابزارهای کسب درآمد و ... با آسیبپذیری ویژهای مواجه نبوده و بدون تبعیض و در برابری کامل با سایرین، از حقوق انسانی خود بهرهمند شوند.
)