نمایندگان پارلمان به عنوان دستهای از مراجع حقوق عمومی، کارکردهای مهم قانونگذاری و نظارت را بر عهده دارند که طیف وسیعی از شهروندان و دیگر مقامات را تحت تأثیر قرار داده و مستقیماً با منافع عمومی در ارتباط است. به همین دلیل، ممکن است در هنگام انجام وظایف خود به طرق مختلف تطمیع شده یا تحت نفوذ قرار گیرند و در نتیجهی این امر منافع عمومی به فراموشی سپرده شده و اعتماد عمومی به آنها خدشهدار شود. برای جلوگیری از بروز چنین تهدیداتی، در بسیاری از کشورها، تکالیف حرفهای را برای نمایندگان پیشبینی کردهاند که به نوعی ضامن جایگاه آنها میباشد. حال سؤال این است که آیا منظور از تضمین جایگاه نمایندگان به عنوان غایت اعمال تکالیف حرفهای، شأن و منزلت سمت نمایندگی و پارلمان است یا حقهای بنیادین نمایندگان؟ به نظر میرسد که منظور از تضمین جایگاه نمایندگان به عنوان محور نهاد نظارت حرفهای بر رفتار نمایندگان، شأن و منزلت سمت نمایندگی و پارلمان است نه حقهای نمایندگان.