استادیار حقوق جزا و جرمشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
چکیده
قانونگذار در سه مادهی 583، 621 و 631 قانون مجازات اسلامی در کنار عبارت توقیف و حبس و ربودن از عبارت مخفی کردن هم استفاده کردهاست. اخفاء شکلی از سلب آزادی از افراد است و در واقع مقنن در مقام حمایت از افراد در برابر سلب آزادی از آنها به هر شکلی است. هرچند ممکن است استعمال لفظ واحد در مواد مختلف تصور زاید یا باطل بودن استعمال لفظ مزبور را در برخی موارد ایجاد نماید، ولی به نظر میرسد در هر کدام از مواد مزبور در موضع خاصی به جرمانگاری عمل پرداخته شدهاست و طبیعتاٌ قانونگذار در مقام تکرار جرمانگاری عمل مشابه در مواد مختلف نبودهاست و تفسیری که وجود هیچکدام از مواد مزبور را زاید تلقی نکند به صواب نزدیکتر است. هرچند رعایت اصول قانونگذاری ایجاب میکند که قانونگذار قانون را به نحو جامع و مانع تصویب کند، ولی متفاوت بودن طبیعت عمل موضوع جرم در موارد مختلف یا مقارن بودن عمل با کیفیات خاص در برخی موارد و عدم تقارن عمل با کیفیات مزبور در مواردی دیگر به توجیه اقدام قانون گذار کمک می کند. این مقاله در مقام بررسی جنبه های مختلف عمل سلب آزادی در سه ماده ی مزبور است.