از جمله وظایف شورای نگهبان که در قانون اساسی به آن تصریح شده است،نظارت بر انتخابات می باشد. اصل 99 قانون اساسی با صراحت کامل نظارت بر چهار انتخابات ریاست جمهوری، نمایندگان مجلس شورای اسلامی ، خبرگان رهبری و مراجعه به آرای عمومی و همه پرسی را بر عهده شورای نگهبان قرار داده است. اما از چگونگی نظارت اعمالی از طرف شورای نگهبان در اصل مذکور سخنی به میان نیامده و همین امر، موجب بروز برداشت های حقوقی متفاوت ازنوع نظارت شورای نگهبان شده است. بعضی از حقوقدانان به نظارت اطلاعی و بعضی دیگر به نظارت استصوابی شورای نگهبان اعتقاد دارند. در این مقاله سعی گردیده که فارغ از جدال های سیاسی و صرفاً از نقطه نظر حقوقی ، این موضوع مورد بررسی قرار گرفته و تمام دلایلی که امکان تمسک به هر یک از آنها در تأئید نظارت استصوابی و یا استطلاعی وجود دارد، به تفصیل بیان گردد.
)